Αν μπορείς να είσαι ατάραχος, όταν τριγύρω οι άλλοι σε σένα ρίχνουν το άδικο μέσα στην παραζάλη, αν μπορείς, όταν δισταγμούς για σε θα έχουν εκείνοι, να έχεις στη δύναμή σου εσύ κρυφή εμπιστοσύνη, αν σε μισούν να μην μισείς κι ας είσαι πληγωμένος, αν μπορείς ότι αγάπησες ρημάδι ν’ αντικρίσεις, με χαλασμένα σύνεργα το έργο να ξαναρχίσεις.
Αν όσα πλούτη κέρδισες, μπορείς να τα σωριάσεις σ’ ένα παιχνίδι τολμηρό, να μην τα λογαριάσεις κι όταν χαθούν, αχάλαστη νά’ναι η ζωή για σένα χωρίς να παραπονεθείς ποτέ για τα χαμένα, κι αν εκτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο αξίζει και το γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις....
μερικές φορές φοβάμαι δεν ξέρω όταν θα ξυπνήσω αν τα όνειρα που χορεύουν στον ΥΠΝΟ μου θα τα ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ εγώ πρώτα ή εκείνα θα με εγκαταλείψουν εμένα πρώτα ......
Περίπου 120 χρόνια , ο Νίτσε είχε παρατηρήσει : "Το κράτος, το πιο παγερό απ' όλα τα παγερά τέρατα".